برگ  از درخت خسته می شه ... پاییز بهونه اس...

 

شباهنگام در ایوان می ایستم
به هیاهوی ستارگان در آسمان باغ گوش فرا می دهم
گوش کن
ستاره ای صفیرکشان فرو می افتد خاموش می شود
پای برهنه روی سبزه ها مرو!
باغ من از خرده ستاره های شکسته فرش شده است.

ادیت سودرگران

وقتی دلت میگیره ..

وقتی دلت آواره میشه ..

وقتی هیچ سرپناهی نداری ..

وقتی احساس میکنی تو هفت آسمون یه ستاره نداری ..

وقتی می فهمی که دنیا با همه ی قشنگیهای زود گذرش فقط یه

 بازی بوده و تو بازیگرش ...

وقتی چشات پُر از اشک هست و یه شونه مهربون برای گریه کردن نداری ...

وقتی چشماتو می بندی و مرگ رو آرزو میکنی ..

او نوقت به دلت نگاه کن ، به خودت، به گذشته ات و به اتفاقها

و عواملی که باعث این اتفاق شده اند نگاه کن ...

سعی کن حکمت زندگیت رو بفهمی ...

ببین در عوض چیزهایی که از دست دادی چی بدست آوردی ؟

اگر تونستی چیزهایی رو که بدست آوردی، ببینی،بفهمی و درک کنی
 
اونوقت تو برنده ای...

 حتی اگر به ظاهر بزرگترین شکست زندگیت رو تجربه کرده باشی!

چون با چیزهایی که بدست  آوردی میتونی آینده ات رو با

پایه های محکمتری بنا کنی ..

به مسافر سرزمین هیچکس ( دلارام عزیزم)

این شعر رو تقدیم میکنم به دوست نازنینم که با صحبتهاش منو به آرامش رسوند.. ازت ممنونم 

برای تو مینویسم

برای جوانه هایت

برای قامت نازک خیال

برای اندیشه هایت

و برای عشق که در سینه ی تو می روید

برای تو مینویسم

برای چشم های روشنت

برای جهانی که از نگاه تو میشکفد

و(فردا)که به نام تو

از افق بر می اید

زخمه های باد

بر تار های این چگور زمستانی

و آوازی موهوم

در شبستان های خاطره

و این نه که افسانه خواب

سرود بیدار باشی است

در گوش رویای تو

من برای توست که مینویسم

برای تو

مسافر سرزمین هیچکس

If you have a big problem...

don’t say oh god I have a big problem

but say hey problem I have a big god

یک دقیقه سکوت به خاطر تمام آرزوهایی که در حد یک فکر کودکانه و ابلهانه باقی ماند...

یک دقیقه سکوت به خاطر امیدهایی که به نا امیدی مبدل شد...

یک دقیقه سکوت به خاطر ستاره ی کوچکی که همیشه در آسمان

پر ستاره و بی انتها تنها ماند...

یک دقیقه سکوت به خاطر همه ی کسانی که به جرم دیگری محاکمه  شدند...

یک دقیقه سکوت به خاطر پرنده ی کوچک خوشبختی که هر گاه بر بامی

نشست با سنگ از او پذیرایی کردند...

یک دقیقه سکوت به خاطر قلبی که زیر پای کسانی که دوستشان داشت له شد...

یک دقیقه سکوت به خاطر چشمانی که همیشه بارانی ماندند...

یک دقیقه سکوت به خاطر همه ی کسانی که فکر می کردند دنیا روزی بهتر خواهد شد...

یک دقیقه سکوت به خاطر کسانی که معتقدند یک روز همه چیز تغییر خواهد کرد...

یک دقیقه سکوت به احترام کسانی که گمان می کنند زنده بودن زندگانی را کافیست...

یک دقیقه سکوت برای رویاهای شیرین کودکی، که هرگز باز نخواهند گشت...

یک دقیقه سکوت برای صداقت که این روز ها وجودی فراموش شده  است...

یک دقیقه سکوت برای ظلمت و تاریکی شب، که با دستان سخاوتمند

سیاهش همه ی تفاوت ها را می پوشاند...

یک دقیقه سکوت برای تمام لحظه های از دست رفته ی عمر..

یک دقیقه سکوت برای کسانی که از فرط مشکلات به جنون می رسند...

یک دقیقه سکوت برای ورق هایی که با نوشته هایی این چنین سیاه می شوند...

یک دقیقه سکوت برای احساساتی که همواره نادیده گرفته می شوند...

یک دقیقه سکوت به احترام تمام لحظه هایی که احساس وحشت کردم...

یک دقیقه سکوت به احترام تمام کسانی که سکوت کردند...

یک دقیقه سکوت ...

و یک دقیقه سکوت به احترام تمام سکوت هایم...